Küçükken, en fazla yaptığımız yaramazlıklardan biriydi, inşaat halindeki bir binanın ikinci katına çıkıp, aşağıda duran kum yığınına atlamak... Çok yüksek sayılmazdı belki ama küçüklüğümüz büyük gibi gösterirdi atladığımız yeri...
İşte şimdi, yüreğimin bilmediğim bir katından atlıyorum, aşağıda birikmiş özlem tepesinin üzerine... Sonra yine...Sonra yine...
İçine atladıkça büyüyen bir geçmiş, mesafelerle korunan bir iklime yazılıyor...
Bir garip zamandır, bu özleyiş....
Küçükken en çok oynadığım oyunlardan biriydi otobüsçülük. Bir öykümde yazılmıştım, komşu oğluyla salon ortasındaki otobüs garındaki kalkışlarımızı. Numarasını önemsemediğim bir koltukta olmak istiyorum şimdi, yol boyunca uykunun her deminde sana sarılmak ve uyandığımda seninle aynı şehirde nefes almak... Molalarda bile uyanmaya fırsat bırakmadan, ara vermeden senli bir düşe...
Çizgiler geçildikçe büyüyen bir şehir, son bahar yağmurunun ıslattığı kaldırımlara yazılıyor; "işte ben geldim"..diye...
Kim bilir, belki de bir garip zamandadır aşk...
ve yanımdasındır...
Ynt: Bir Garip Zamandır Bu Gidiş... By: labonde Date: July 07, 2009, 10:29:51 AM
Kim bilir, belki de bir garip zamandadır aşk...
kesınlıkle oyle
Ynt: Bir Garip Zamandır Bu Gidiş... By: dark rhyme Date: July 10, 2009, 09:02:14 PM
teşekkürler..
Ynt: Bir Garip Zamandır Bu Gidiş... By: JusT_PreNseS Date: July 18, 2009, 06:58:07 PM
Son CümLe Çok güzeL
TşkLer..