Acıyı Aşka Yama Yaptım
Sahte mutluluklar giyiniyor sözcükler
Sen-ben savaşında imtiyazsız yarınlara bugünden açıyorum gözlerimi Savaşacak kadar bile yakın olmayışımızı bilirim
Bilirim acı verişindir bu kadar sözcük dizdiren
Ömrümü ömrünün ardında sürüyen
Söz dinlemeyen yanımı artık çok iyi tanıyorum
Ayağım takılıyor bir acıya ve yokluğunun üstüne düşüyorum
Hala üşüyorum
İğne deliğinden geçiriyorum sevdayı
Sen oluyor nakışımın adı
Bir an sen oluyorum anlayışsız vurdumduymaz
Harf harf işlerken kelimelerimi
şimdiden yerleştiriyorum acılarımı parmaklarımın ucuna
Son düşen cemreyi de ayırıyorum payıma
Acıttığın yerden tüm acılarımı da topla git hadi
Anlamadım yâr Sen mi yâr olmadın yoksa ben mi yarenlikten uzaktım? Hangi kıyıya vurmuştu aramızdaki eksik o taş?
Hangi şarkıda yarım kalmıştı notamız?
Hangi satır içine sığdırabilmişti de seni; sen bulunmazım olmuştun?
Ah yâr sana bağlamazsam sözcüklerimi
hep anlamsızlık oluyor yüreğimin dili
Sana bağlandığında da gözyaşına paralel oluyor
Yok mu önümde senden gayri gidecek bir yol?
İçim yine aynı mısra´ları tekrarlıyor
Yamaçlarımda senli güzel düşerim var
Ama düşlerime damlayan zehir de sensin yâr
Bulamadım yâr
Seni bu kadar ararken kendime bir mutluluğu da bulamadım
Zamandan bir bir çalıp saatleri sızlayan yanlarıma kattım Ben acıyı aşka yama yaptım
Hafife almadım duyuları
Kuytu köşelerde ölümüne besledim sevdayı
Acıydı bildiğim aşkın ön adı Hiçbir şehre sığmadı yüreğim
İstanbul sen de yüreğimi ayaklarına doladın
Ve sen düştün ben kanadım
Ezildim yarama yine koskoca bir kenti bastım
Büyük bir uykudan ibaret sandım satırlarda yaşamayı
Kelimeleri vurdum kumsallara
Canımı ağrıttım ardında
Ve bir taş daha attım içimin karanlık dehlizine
Hüzün meskenine kilitli aşk hangi makamı kabul ediyordu ki sözlerine? Hangi yaram düşlerimi sana vurduğumda acı damlatmıyordu?
Gerçeğimde olmayan yâr gönlümden git!
Hadi git! Ben sarsılan bir şehrin enkazı olmaya razıyım
Ben yine kâbuslar saklarım yatak başlarımda
Ve sana şiirler biriktirmekten vazgeçerim
Sana " eyvallah " derdim ya
Şimdi seni yüreğimin en kanayan yerine koyup
Suskunluğuna da " eyvallah " diyorum
Sahte mutluluklar giyiniyor sözcükler
Sen-ben savaşında imtiyazsız yarınlara bugünden açıyorum gözlerimi Savaşacak kadar bile yakın olmayışımızı bilirim
Bilirim acı verişindir bu kadar sözcük dizdiren
Ömrümü ömrünün ardında sürüyen
Söz dinlemeyen yanımı artık çok iyi tanıyorum
Ayağım takılıyor bir acıya ve yokluğunun üstüne düşüyorum
Hala üşüyorum
İğne deliğinden geçiriyorum sevdayı
Sen oluyor nakışımın adı
Bir an sen oluyorum anlayışsız vurdumduymaz
Harf harf işlerken kelimelerimi
şimdiden yerleştiriyorum acılarımı parmaklarımın ucuna
Son düşen cemreyi de ayırıyorum payıma
Acıttığın yerden tüm acılarımı da topla git hadi
Anlamadım yâr Sen mi yâr olmadın yoksa ben mi yarenlikten uzaktım? Hangi kıyıya vurmuştu aramızdaki eksik o taş?
Hangi şarkıda yarım kalmıştı notamız?
Hangi satır içine sığdırabilmişti de seni; sen bulunmazım olmuştun?
Ah yâr sana bağlamazsam sözcüklerimi
hep anlamsızlık oluyor yüreğimin dili
Sana bağlandığında da gözyaşına paralel oluyor
Yok mu önümde senden gayri gidecek bir yol?
İçim yine aynı mısra´ları tekrarlıyor
Yamaçlarımda senli güzel düşerim var
Ama düşlerime damlayan zehir de sensin yâr
Bulamadım yâr
Seni bu kadar ararken kendime bir mutluluğu da bulamadım
Zamandan bir bir çalıp saatleri sızlayan yanlarıma kattım Ben acıyı aşka yama yaptım
Hafife almadım duyuları
Kuytu köşelerde ölümüne besledim sevdayı
Acıydı bildiğim aşkın ön adı Hiçbir şehre sığmadı yüreğim
İstanbul sen de yüreğimi ayaklarına doladın
Ve sen düştün ben kanadım
Ezildim yarama yine koskoca bir kenti bastım
Büyük bir uykudan ibaret sandım satırlarda yaşamayı
Kelimeleri vurdum kumsallara
Canımı ağrıttım ardında
Ve bir taş daha attım içimin karanlık dehlizine
Hüzün meskenine kilitli aşk hangi makamı kabul ediyordu ki sözlerine? Hangi yaram düşlerimi sana vurduğumda acı damlatmıyordu?
Gerçeğimde olmayan yâr gönlümden git!
Hadi git! Ben sarsılan bir şehrin enkazı olmaya razıyım
Ben yine kâbuslar saklarım yatak başlarımda
Ve sana şiirler biriktirmekten vazgeçerim
Sana " eyvallah " derdim ya
Şimdi seni yüreğimin en kanayan yerine koyup
Suskunluğuna da " eyvallah " diyorum
