Bu Mektup Sana... By: labonde Date: June 11, 2009, 03:18:02 PM Sabahı kovalayan uykusuz gecenin birindeyim yine..Karanlık yüreğime çökmüş hasretim vuruyor gözlerimden kalemime...Kulaklarımda giderken söylediğin o Can Kırığı sözlerin!Bana kalan ruhumu bedenimi kaplayan o içten içe kırgınlığım..Belki bu yazdıklarımdan sonra çok üzüleceksin,umursamayacaksın belkide ama yazsam yürek acısı yazmasam can yangısı..Tüm duygularıma gem vuruk kalbimden söküp atsam diyorum çeksem gitsem diyorum kendimden ama elimde değil mızrak gibi şerefine kalbime zehirli bir ok vuruyorum..Hani bir yağmur damlasının kör kuyuya düştüğündeki sesi yüreğimde duyuyorum olmuyo ne seni gönderebiliyorum ne ben kendimden gidibiliyorum.Kendimi karadenize bir gece vakti adak gibi sunup herşeyden geçmek istiyorum ama kızacağını biliyorum hatta daha çok kırılacağını..YAPAMIYORUM..(sensiz) Şimdilerde yokluğunun özetini çıkarıyorum nasıl demiş şair; zaman zaman anlardın aşk özetini zamanın içinde aşk olmasaydı böyle yanmazdın böyle serzenmezdin aşk özetinde seni seni bulmazdım.... Seni çok özlüyorum. İnan bu özlem değil beni boğan. Yaşayamadıklarımıza kahrediyorum ben. "Belki"lerle, "Acaba"larla yaşamaya çalışmak yoruyor beni... İşte hala akıp gidiyor bu saçma sapan yaşam, her yeni güne seninle uyanmak için açılıyor gözlerim. "Belki bu gün, Evet bu gün" diyerek açıyorum gözlerimi her yeni güne. Ama "her seçiş, bir vazgeçiş" miş. Yeni yeni öğreniyorum. Her öğrendiğim şey daha çok yakıyor "Can"ımı. "Can"ım yanıyor. Hissediyorsun değil mi?...Bak bizde böylemi sınadık kendimizi; herkes kendi ateşini başkasının cehenneminde sınar kendi külünde söner bütün rüzgarlarına yazıldığın akşam ateş tadında kum tadında kalarak derinleştirir bazı ayrılıkları zaman al ağrını git burdan en uzun eylülü ömrümüzün uyutmuyor seni ne kömürleşmiş bu gurur ne göğsündeki kaplan seçilmiş taş milyonlarca taş arasından başını vurduğun çok gençti genç olmak için bile kendi zamanına muhtaç kendiyle dargın daha yolun başında görülüyordu menzilindeki noksan ömrünce sızlayacak kayıplar sarayında ateşte unuttuğun ferman. Şairin fermanı fermanıdır ölümümün..Şimdi ne düşünürsün bilmiyorum ama yitik sevdam ben kendimi aldım bu dünyadan gidiyorum bakma öyle çıldırmışcasına senide bedenimle toprağa gömüyorum.. Söz vermiştik yalnız ölmeyecektik.. BEN SÖZÜMÜ TUTTUM....
HOŞÇAKALYnt: Bu Mektup Sana... By: EyLüLCe Date: June 11, 2009, 03:19:03 PM çok güzel yazılmıs yha ellerine sağlık..
