Boşluk By: PRinCesS_GiRL Date: February 03, 2009, 10:38:38 PM Boşluk Dalgın bir şekilde evimden çıktım ve asansörün kapısını açtım. Biraz sonra başıma gelecekleri tahmin bile edemezdim. Adımımı atar atmaz, damarlarımdan kanımın çekildiğini hissettim. Adımımı boşluğa atmıştım, ortada kabin yoktu. Ne yapacağımı düşünecek zamana sahip değildim. Çünkü adımı atmamla, boşluğa yuvarlandım. Karanlık boşluktaki düşüşümün sonu geldiğinde muhtemelen sert bir zemine çarpıp, sonsuzluğa adım atacaktım. Ama öyle olmadı, çoktan bir yere düşmem gerekirken hala boşlukta yolculuk yapıyordum. Ne olduğunu anlayamıyordum. Başımı sağa sola çevirdikçe hiçbir şey göremiyordum. Her yer karanlıktı. Bir türlü düşmüyordum, çoktan düşmem gerekirdi. O an yaşadığım aşkları, üzüntülerimi, sevinçlerimi, dostlarımı, ailemi düşündüm. Sanki onlar da yanımdaydı, beni yalnız bırakmıyorlardı. Ölümün eşiğine geldiğim o noktada, üzüldüğüm onca şey geldi aklıma. Meğer ne boş şeylere üzülmüşüm, ne gereksiz şeylere takılıp dostlarımı kırmışım. Geriye dönme şansım olabilseydi, bütün bunları telafi ederdim. Ancak geriye dönmem imkânsızdı. Ben artık bir belirsizliğe doğru sürükleniyordum. Ailem, dostlarım ve aşkım… Onları nasıl bırakacaktım, onlarla son bir vedalaşmadan nasıl ayrılacaktım. Kim bilir ne kadar üzüleceklerdi, belki de üzülmeyeceklerdi. Belki de öldüğüme sevineceklerdi. Son zamanlarda hissediyordum, beni sevmiyorlardı, benden kurtulmak istiyorlardı. Ben onlar için bir sorun haline gelmiştim. Neler düşünüyordum ben böyle? Onlar beni seven insanlardı. Beni seven düşünen insanlar… Bense onlar için neler düşünüyordum? Sanırım bir belirsizliğin içinde olmak, beni çok sarsmıştı. Bütün duygularım karıştı, ne düşündüğümü bilmez hale gelmiştim. Allah’ım yeter artık! Neden sonu gelmiyor bu boşluğun. Ölmek istiyordum bir yere çarpıp ölmek… Ama olmuyordu, devamlı boşluktaydım. Yoksa alkımı mı kaçırıyordum? Birden kendime geldim ve ayağımı geri çektim. İşte, asansörün başındaydım, düşmemiştim. Bütün bu yaşadıklarım o anki korkuyla düşündüğüm şeylermiş. O an yaşadıklarım beni kendime getirmişti. Sevdiklerimin kıymetini o an, çok iyi anladım. Onları küçük şeyler uğruna kırmamalıydım. Şimdi gidip hepsine onları sevdiğimi haykıracağım.Ynt: Boşluk By: FoRcİn Date: February 10, 2009, 09:45:40 PM Onları küçük şeyler uğruna kırmamalıydım. Şimdi gidip hepsine onları sevdiğimi haykıracağım. her şeyi farkedip anlamak çok önemli
