Ruh kelimesi, kişiye ait,
çevresinden apayrı, bağımsız bir varlığı olan, hiç değişmeden kalan bir olguyu, varlığı çağrıştırır.
Oysa ki Buddhizme göre her şey derin bir şekilde birbirine bağımlıdır, bir şey, diğerleri olmadan
var olamaz, bu da demektir ki hiçbir şeyin, geri kalan diğer şeylerden ayrı bir varlığı yoktur,
Hiçbir şey geri kalan diğer şeylerden ayrı olmadığı gibi, sonsuza dek de var olmaz, her an bir
değişime tabiidir. Bir şey, sadece geçici bir süre için bir "şey"dir, bir süre sonra başka
bir "şey" olacaktır. Hiçbir şey sonsuza dek değişmeden kalmaz . Yani çevreden
apayrı, sonsuza dek değişmeden kalacak bir varlık yoktur. Fakat kişi kendisini her şeyden
ayrıymış gibi düşünür, kendisini çevresinden kopartarak dünyaya “ben ve geri kalan
diğer şeyler” gözüyle bakar. Oysa ki dalganın, denizin sadece bir parçacığı olması gibi
kişi de o olmadığını varsaydığı şeylerin bir parçasıdır, bir sonucudur. Dalga denilen şey,
denizdeki geçici bir şekle verilen isimdir. Yani dalga bir kavramdır, bir düşüncedir, dalga sadece
kişinin zihninde vardır. "Ben" denilen şey de evrendeki geçici bir kavrama verilen
isimdir, "Ben" bir kavramdır, bir düşüncedir, bu düşünce kişinin yalnızca kendi
zihninde vardır. İşte bu düşünceyi gerçeklik varsaymak, Buddhizme göre kişinin kendisini
anlamak yolunda düştüğü en büyük yanılgıdır. İnsan kendinden hareketle evreni ve
Tanrı'yı da yorumlamaya kalktığında, kendisi hakkındaki varsayımları yanlış olunca evren
ve Tanrı varsayımları da yanlış olur. Dolayısıyla Buddhizm, her şeyden önce kendini tanımaya
vurgu yapar. Buddhizme göre insanın kendisinin gerçekte ne olduğunu bilmesi onu korkutabilir,
insan sonsuza dek var olmak ister, çünkü var olmamayı kabullenmesi zor gelir. Oysa ki tam da
bu nedenle, yani insanın gerçekliği reddetmesi nedeniyle Buddhizm insanların acı ve sıkıntılar
çekmekte olduğunu öğretir. Buddhizm, “Gerçekliği olduğu gibi kabullenebilmeyi
öğendiğimizde aslında yaşamın ne kadar mucizevi olduğunu hisseder ve huzur
buluruz,” der.

Önemli bir Buddhist metni Milinda Panha'nın birinci
bölümünde Grek kralı, Buddhist usta Nagasena'ya seslenir:

"Efendim,
adınız nedir?" "Bana Nagasena derler fakat bu yalnızca bir isim, bir sözcük, içinde
bir kimlik, bir benlik/ruh yok. Bir ad, bir lakap, yalın bir sözcükten başka bir şey değil" Bu
cevap üzerine kral yanındaki Yunanlılara şaşkınlığını ifade eder sonra tekrar usta
Magasena'ya döner ve sorar "O zaman Nagasena, dünyada katil de yok iyilik
yapan da yok kötülük yapan da yok çalan da yok öğretmen de yok usta da yok...Sen
'Nagasena' olduğunu söylüyorsun!

"Nagasena bu saçlar
mıdır?” “Hayır büyük kral”, “Duygu ve coşkular mıdır?”
“Hayır büyük kral” Nagasena kraldan arabayı tanımlamasını ister.
“Tekerlek, dingil, ok, sandık ve kollar bir arada olunca arabadan söz edilir. Araba
yalnizca bir ad, adlandırmaktan, belirtmekten başka bir işe yaramayan boş bir sözcükten başka
bir şey değil.” “Evet kralım. Benim de saçlarım, derim...(vücudun 32 bölümü,
bunlara beyin de dahil, sayılır) ad ve bedenim, duygularım, algılarım, geçmiş eylemlerimle biçim
almış karakter özelliklerim, ayırt edici bilincim (bu sayılanlar 5 Skandha'ya, "Five
aggregates" de denir, dahildir) bir araya gelince Nagasena adi veriliyor. Ama kimlik,
benlik/ruh söz konusu değil, nasil arabanın beş bölümü bir araya gelince 'araba'
diyorlarsa, beş Skandha da bir araya gelince bir 'benlik'ten bir özneden söz
ediliyor."

paylaşım için saolll )=

emeğine sağlık

T$kLer.

ellelrine saglık

emeğine sağlık