Bir vakitler Altın şehir kuruluşunda Karsanyana da yalnız kalmıştı.Zalim kadın Trevenanta kutsal mabet kapılarına kimseyi koymuyor, gelecek altın çocuğu beklemek zor geliyor ama diğer yandan altın anahtarın emanetini almak istiyordu.Göksel ihtişamdı amacı ve altın çocuk ona bunu sağlayacaktı.
 
Karsanyana bu zalim kadını anlamıyor, geçmiş yaşamını hatırlamıyordu. O kadar çok acı ve hırpalanma çekiyordu ki sonunda göklerin ışığına bu kutsal mabetten seslendi.
 
Yüce ışığım sana yalvarıyorum senden ricam bu kadına iki ışık yolla ve sonsuza dek onu denetleyip kontrol etsin. Tekrar gelemesem der ruhumdaki öz ışığım bu kutsal ışıkları bulsun ve bu ışıklarla yaşasın. Bu zalim kadın kendini görene kadar beni yanında hissetsin.
 
Benim borçlarıma vekalet etsin.Ben yaşama senin yanına geleyim bana sen yetersin der ve mabette uykuya dalar.
 
O gece görülmemiş bir ışık parlar ve gökyüzüne doğru altın bir ışık çıkar. Altın şehir bakıra dönüşmüştür .Aniden, ihtişam isteyen kadın mabette yerde tek parlayan altın anahtarı görür.Bu anahtar kalp şeklindedir.Onu yerden alır ama sahip olduğu şehir yok olmuştur ve elindeki anahtarın emanet taşıyıcısı ise gökyüzüne fışkırıp kaybolmuş olan altın çocuktur.
 O, zalimliğinden bilge olamamış, burnunun dibindeki şansı da görememiştir.Ama anahtar elindedir yani bilgelik bilinci.
 Ne yazık ki üstadı gitmiş, elindekini nasıl kullanacağını bilemez olmuştur.
 
Bir anda iki melek belirir ve ona bir ferman imzalarsa şans verileceğini söylerler.Fermanda akdi vardır .Yaratıcı ona bir şans tanımıştır.
 
Tekrar dünyaya gelip şehir kurma şansı verilerek akit imzalanır. Bu esnada gökyüzü kızıllaşır, yeryüzü kızgınlaşır ve iki melek kadını gökyüzüne alırlarken o, son kez şehre bakar her yer bembeyaz toz halindedir ve Atlantis dönemi gelene kadar bu akit unutulur.Atlantis ise şanştır.

GüzeL hikaye tam beyaz perde ye uyarLamaLık