Naziler, iktidara geldikleri andan itibaren işçi sınıfına ağır bir biçimde saldırmaya başladılar. İşçi sınıfının nasyonal sosyalistlerin denetiminde olanları dışında tüm örgütleri dağıtıldı, öncü işçiler imha edildi, işçilerin tüm demokratik hakları ellerinden alındı, işçi sınıfı atomize edildi. Bu sürecin son halkalarından birini, 1934'te kabul edilen "Milli Çalışma Disiplini Yasası" oluşturuyordu.

Naziler, 1934 öncesinde çoğu SA üyesi olan bir miktar işsiz işçi dışında, genel olarak işçi sınıfı üzerinde etkili olamamışlardı. Kurdukları "Nasyonal Sosyalist İşyeri Hücreleri Örgütü" (NSBO) de pek az başarı sağlayabilmişti. 1933 yılındaki parlamento seçimlerinden sonra Nazilerin desteğiyle NSBO 160 yerleşim biriminde sendika bürolarını zor kullanarak işgal etti. Nisan başında Hitler'in emriyle 2 Mayıs'ta bütün sendika liderleri ve öncü işçiler tutuklandı.

Yine aynı tarihte Almanya'daki bütün işçi sendikaları kapatıldı. Grev hakkı ortadan kaldırıldı ve sendikaların mal varlıklarına el konuldu. Bu adımın atılmasından sonra 10 Mayıs 1934'te "Alman Çalışma Cephesi" (DAF/Deutsche Arbeitfront) kuruldu. Tipik bir faşist örgütlenme olan bu örgüt sınıfların varlığını reddediyor, işçilerle işverenlerin aynı çatı altında aynı çıkarlara hizmet etmesini öngörüyordu. Yasaklanan bütün sendikaların üyeleri zorla bu örgüte kaydırıldı, mal varlıkları da yine bu örgüte aktarıldı.

20 Ocak 1934'te ise "Milli Çalışma Disiplini Yasası" kabul edildi. Bu yasanın kabul edilmesiyle birlikte "Alman Çalışma Cephesi" meşru bir zemine oturtuldu ve Ekim 1934'te resmen Nazi Partisi'ne (NSDAP) bağlandı. Örgüt "lider" sistemine göre işliyordu ve başında Robert Ley adında üst düzey bir Nazi vardı. Almanya'nın her yerinde hızla örgütün birimleri kuruldu; 1945 sonuna kadar Alman Çalışma Cephesi resmen 22 milyon üyeye sahipti.

Alman Çalışma Cephesi'nin amacı Alman işçilerini "Üçüncü Reich"a entegre etmek ve bu güne kadar olan örgütlerinin zeminini ortadan kaldırmaktı. Milli Çalışma Disiplini Yasası'yla birlikte işyerlerinde kurulan liderlik sistemi, işçi sınıfının sahip olduğu tüm demokratik hak kırıntılarını da ortadan kaldırdı. Yukarıdan aşağı bir şekilde örgütlenen işçiler, her birimin başındaki lidere kayıtsız şartsız itaat etmek zorundaydılar. Çalışma şartları ve süreleri, liderin o anki yapacağı durum değerlendirmesine göre değişiyordu. Bu örgütlenme tarzıyla işçi sınıfı birbirinden kopartılıyor, bir araya gelmeleri engellenecek şekilde atomize ediliyordu.

Her şeye rağmen Alman işçi sınıfı Nazilere tam anlamıyla teslim olmadı. Tutuklanmaktan kurtulmayı başaran öncü işçiler ve sendika liderleri yeraltına geçtiler ve direnişe başladılar. Çeşitli fabrikalarda tüm baskılara ve cezalandırmak amacıyla yapılan rastgele idamlara rağmen bildiriler dağıtıldı, işçilere Nazilere karşı direniş çağrısı yapıldı. 1945'te Almanya'nın müttefik devletlere kayıtsız şartsız teslim olmasıyla birlikte Alman Çalışma Cephesi de ortadan kalktı.