Alerjik nezle olarak kısaca tanımlanan bu hastalık, aslında burnun savunma mekanizmasının biraz abartılı ve uzun süre devam eden halidir. Burun normal

olarak iç yüzeyi sürekli ıslak kalacak şekilde az miktarda mukus denen bir sıvı

salgılar. Böylelikle dış ortamdan solunan hava ile vücuda girmeye çalışan toz, bitki

polenleri, bakteri ve viruslar bir tür tuzak olan bu salgıya yapışarak dışarı atılırlar.

Normalda mukusun akım yönü genize doğru olup kişi, bunu farketmeden yutmaktadır. Aynı burun akıntısı gibi hapşırık da bir savunma refleksidir. Vücudun istemediği bir maddeyi burundan en kısa zamanda uzaklaştırmanın harika bir yolu. Ama her gün defalarca hem de en olmayacak yerlerde (örneğin; tiyatroda, ders dinlerken,

önemli bir iş görüşmesinde, uyurken) tekrarlanırsa, insanı çok da rahatsız edebilir.

Kaşıntı ve burun tıkanıklığı da eklenince özellikle sürekli nezlesi olanların neler çektiği, belki biraz olsun anlaşılabilir. Kafa içinde elmacık kemikleri, alın ve gözlerin arkasında dört grup küçük, sinüs denilen boşluk bulunmaktadır. Sinüzit işte bu boşlukların alerjik veya mikrobik iltihabıdır. Sinüslerin hepsi burun boşluğuna açılır. Uzun süren ve alerjik kökenli olan nezlelere genellikle sinüzit de eşlik eder.

Alerjik nezle ağaç, çimen, çalı polenlerine, küf mantarlarına, çeşitli hayvanlara veya ev

tozu akarlarına karşı oluşmaktadır. Polenlere karşı olan mevsimsel nezle (saman nezlesi)

birkaç ay, ev tozu akarı veya küflere karşı olan nezle ise yılboyu sürer. Alerjinin mikroplara karşı ortaya çıktığı gibi bir hipotez bugün artık pek kabul edilmemektedir. Eskiden burun ve boğazdan alınan kültürlerde üretilen mikroplara karşı aşı hazırlamak bir ara moda olmuşsa da sonradan bu yolun etkisizliği anlaşılmıştır. Ancak bu durum değişmez olmayıp, bazen mantarlara ve ev tozu akarlarına karşı alerjisi olan kişiler de mevsimsel nezle tablosu ile doktora gelebilirler.