Aldanma ey insan, güvenme kendinden baska hic kimseye.
Dünya oyuncak, oynatir seni ömrün boyunca.
Bildiklerinden sasma, kapilma kimselere.
Kendinden fazla kimseye deger verip, yerlerde arama kendini.
Kimselere kilitlenme, anahtari bulamazsin birdaha.
Cekip giderler, kalirsin yapayalniz yine.
Sadece sensin aci ceken, aglayan ve yipranan.
Savasmaktan bikarsin, ama feda edersin herseyini baskalarina.
Cunku sen deger verirsin, kendinden daha cok seversin.
Ama fani dünyanin fani insanlari vardir.
Anlamazlar, degerini bilmezler.
Korkarsin kaybetmekten, sevmekten ve yenilmekten.
Hic bir mutlu seven gordunmuki be zalim, sonu hep ayrilikla bitmedimi asklarin.
Gülümsemeyle baslayan bütün sevdalar, gözyaslariyla son bulmadimi sanki.
Kendine sakla yüregini, deger bilmez insanlar.
Günün birinde el olup, yüzüne bile bakmazlar.
Kalirsin boynu bukuk, derin ve buruk bir his olur kalbinde.
Yanar tutusur ama, bunun adi ask degildir artik.
Bitmistir o ask, yerini koca bir yara kaplamistir.
Kanatirlar yarani, tuz basarlar yarana.
Tuz bastirma yarana, savasmaktan yilma ey insanoglu.
Boynu bükük demesinler sana, göster dimdik ayakta durabildigini.
Ayaklarin yere bassin, kimseye muhtac olma sakin.
Yürümeyi kendin ögrendin, yasamayi da kendin ögrenmelisin.
Kimseden yardim bekleme, bos beklentilere kapilma.
Kapilirsan yanarsin, aldanirsin sende benim gibi.
Arkana bakmadan yürümeyi ögren, düsersin yoksa sende.
Giden gitsin, gidenler sana deger verselerdi gitmezlerdi.
Aglama sakin, gözyaslarini sakla kalbinde.

Hic bir insanogluna degmez o altin gözyaslarini akitmaya