"çok uzun zaman önce istanbul'da şubelerde kaldığım zaman bir arkadaş tanımıştım. kendisi diyarbakırlı'ydı. ismini sorduğum da isminin bahtiyar olduğunu söylemişti bana. günde iki sefer dörder saat arayla götürüyorlardı işkenceye, geri getiriyorlardı, hamur gibi atıyorlardı. tek söylediği şey, "adım bahtiyar" diyordu. başka bir şey söylemiyordu. doksan yedi gün boyunca, tam doksan yedi gün boyunca gerçek adını kimse öğrenemedi. ve sonra cezaevinde karşılaştık. incecik, dal gibi bir çocuktu. bütün dileği dışarı çıktığım zaman (ondan önce çıkacağım için, çok önceleri çıkacağım için) diyarbakır'dan gidip bağlamasını almamı ve onu kullanmamı istiyordu. kuru soğan yetiştiriyordu bardak içinde. yaşayan arkadaşlar vardır mutlaka içinizde. onu yeşil soğan haline dönüştürüyorduk. çiçeğimiz maalesef oydu, başka bir şey yoktu. sonra ben dışarı çıktım. onu uzun zaman göremedim. sonra yozgat'a gitmiş. onu öğrendim. bir gün çok büyük bir tesadüf... diyarbakır'a giderken gazetede beni çok sarsan bir resimle karşılaştım. bir ölüm ilanındaydı bahtiyar. cezaevindeyken... bildiğim bir tek şey vardı geride kalan. tam ölüm ilanındayken öğrendim gerçek ismini. ve diyarbakır'a gittim. müthiş bir cenaze töreni vardı. herşeyden önce bahtiyar çok güzeldi. bildiğim bir tek şey vardı: diyarbakırlıydı, kod adı bahtiyardı."

paylaşım için teşekkürler

paylaşımın için çok teşekkürler ederim....

Tekrar dinleyesim geldi bak.. teşekkürler

paylaşım için teşekkürler..
hikayesi gbi türküsüde çok gzel..

çok iyi sözler

Hikaye için teşekkürler.  Çocukluğum da hafızam da ilk yer eden Ahmet Kaya şarkısı.

Hüzünlü hikaye..

ahmet kaya keşke yaşasaydın...