 |
|
|
Terör yine kan kustu ve çok fazla askerimiz şehitlik makamına ulaştılar. Nur olmuş bedenleri, evlerine gönderildi. Evleri feryat, evleri figan aldı. Akan sanki gözyaşı değil, damarlardan gözlere ulaşmış kandı…
Cenaze törenlerinde, yine gözyaşı hâkimdi. Tabutu bırakamayanlar, askerlerin boynuna sarılıp ağlayanlar ve öfkesini dışarı vuranlar vardı. Sadece bir aile diğerlerinden çok farklıydı. Şehit Halit’ in babası “70 milyon Halit var!” diye haykırıyordu. Lakin beni annesi daha çok etkiledi. İsyanı ve feryadı yoktu. Başını hafif öne eğmiş, sessiz sedasız şehit oğlunun tabutunun yanında oturuyordu. O büyük sessizliğin arasında, gözlerinden sicim gibi yaş iniyordu.
Diğer ‘şehit analarının’ aksine boyun eğmişti. Acısını yüreğine gömmüş, sadece yansımasını gözyaşına vermişti. Kolay değildi, koskoca evladını kaybetmişti ve çaresizdi. Üstelik sebep birkaç çapulcuydu. O artık bir ‘şehit anası’ olmuştu. Yıllardır büyük özveri ile büyüttüğü biricik oğlu bir daha olmayacaktı. Onu sadece resimlerde görebilecek, kokusunu belki rüyalarında alabilecekti. Bir ömür boyu bu acıyı yüreğinde yaşayacaktı. İşte bu yüzden gözyaşları damlamıyor, bir fırtına gibi akıyordu…
Bir evlat, sadece çocuk değildir ana baba için. Sadece onların canlarından ve kanlarından meydana gelmiş bir canlıdan ötedir. Evlat; emektir, gururdur, heyecandır, umuttur ve yıllardır. Bir çocuğu büyütmek, yıllarca verilmiş bir emektir. her şeyin en iyisi olması istenir. Kimi zaman fedakârlıktır. Çocuk gülünce sevinç, ağlayınca hüzündür. Meraktır, endişedir. İtinayla büyütülmüş her evlat, büyük bir gurur kaynağıdır.
İlk adımı atması heyecan, dersleri ile ilgilenmesi büyük bir sabırdır. Onun her başarısı büyük tarifsiz bir gururdur. Aynı zamanda da, harika bir umuttur. Anne ve baba, evladın kendisinden daha iyi yaşaması için, emek verir. Onun, kendilerinden daha iyi yaşayacağına ve ülkesine daha yararlı olacağına umut bağlar. Ta ki, kahpe bir kurşun, yılların emeğini, heyecanını, umudunu ve gururunu o anne babadan, canlarından, kanlarından alıncaya dek…
Ey sessizce ağlayan şehit anası; bu büyük acıyı yaşasan bile, sen boynunu eğme. Ağlayacaksan bile başın dik ağla. Çünkü verdiğin her emek, bağladığın her umut ve hissettiğin tüm duygular birer hatıradır. Onlar gereken yerlere yazılmış, evladının boynuna asılmıştır. Nereye giderse gitsin, emanetleri hep yanında olacaktır. Sakın bu ülkede uyuşturucudan ölenlerin bile sarıldığı yüce bayrağımız ile senin evladının sarıldığı bayrağı karıştırma. Biri sade birkaç kendini bilmezin sardığı bez parçasıdır. Senin evladınınki ise, yıllardır şehit olmuş yüz binlerce şehidimizin, ay ile yıldızdan oluşan kanıdır!
Ey sessizce ağlayan şehit anası; sen çaresizliğe düşme. Her ne kadar, bu çapulcuların başı olana idam cezası verdiğimiz halde uygulayamıyorsak bile, ne olur bundan utanma. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ ne 1994 yılında moratoryum vererek, 1984’ ten beri idam cezası uygulamıyoruz, bundan sonra da uygulamayacağız diyenler var ya hani… Bırak işte onlar utansın…
Ey sessizce ağlayan şehit anası; oğlunun boş yere can verdiğini zannetme. Her ne kadar “Askerlik, her vatandaşın boyun borcudur” deyip, ardından evladını köşklerinin karşısında askerlik yaptıranlar olsa da, evladın onların şehidi değildir. Senin evladın, bu ülkede büyük sıkıntılar içerisinde yaşayan, aç kalan, ezilen, dışlanan ve gözlerden ırak, gönülden uzak tüm gariplerin şehididir. Annesini kaybetmiş bir öksüzün ya da tüyü bitmedik yetimin huzurlu yaşamasının yeminidir…
Ey sessizce ağlayan şehit anası; sakın evladın toprak oldu diye üzülme. Senin evladın bu dünyada kimsenin isteyerek elde edemeyeceği kadar büyük ve muhteşem bir ölüme sahip olmuştur. Giren kurşun kahpe olsa da, sonucu yavrunun sonsuza dek mutluluğu ile sonuçlanmıştır. Senin canın için, bu ülkede yaşayan tüm dilsiz bebeklerin, sokaktaki kedi ve köpeklerin, gökte uçan güvercinin ve etrafında gördüğün her şeyin ona minnettar olduğunu ve için için dua ettiğini aklından çıkarma. Zira artık yaşamayan ‘şehidimiz’ değil, asıl onu şehit edenlerdir.
Ey sessizce ağlayan şehit anası; henüz evladının toprağı kurumamış olsa da, artık gözyaşını sil ve bir daha ağlama. Çünkü senin gözlerinden damlattığın her bir damla yaş, bizim içimizi yakmakta ve insanca yaşayıp geçinememe ayıbımızdan dolayı yüreğimizi dağlamaktadır. Zira asıl mutsuz olması gereken sen değil, seni bu hale getirenlerdir.
|
| WwW.WeBCaNaVaRi.NeT | > .::|~ ♯ Şanlı Türk Tarihi ♯ ~|::. > Şehitlerimiz (Moderatör: WeBCaNaVaRi)
Konu: Aglama Ey Şehit Anası . . .
Yazdır
Gelişmiş Arama
Haziran 28, 2011, 11:33:03 ÖÖ