Adına Aşk Diyorlar

ne zaman yazmak istesem, yalnızlığımı anlatacak kelime bulamazdım
yokluğun o kadar sarmıştı ki beni, seni ifade edemezdim
seni anlamak, seninle yaşamak isterken, hep vazgecişlerim olurdun
seni anlarken, kendimi sende unuturdum

öylesine kaptırırdım ki kendimi, bulamazdım...
bir senden gidemezdim,
herşeyden giderdim, bir senden gidemezdim   
yürüdüğüm caddelerde gölgen benimle gelirdi
batmayan güneşimdin
varacağım son nokta senin yanındı ama hiç varılmayan
rüyada, uykuda, kabusda dudaklarımı seni sayıklarken bulurlardı
ben seni gerçek sanır, uyanırdım.

gözlerin karanlık odamın ışıgıydı
aydınlanmak için bakışlarına muhtacdım
ne zaman bakışlarında kaybolsam, dünyama siyah kaplanırdı
güneşsiz, yani sensiz kalırdım.

düşün ki sensizliği bir an..
düşün ki sen hiç yoktun..
daha doğmamıştın bile..
bir şeydin sen, tariflenmemiş..
ben seni düşünürken,
karanlıklardan arınıyordum.

bugün hayalin boş yüreğimde doğar mı?
bilmiyorum..
ama yokluğun her zaman ki gibi nefeslerimde saklı.

varlığın azımsanacak kadar az değildi.
seni yaşarken bile sana muhtacdım,
sen varken bile seni delicesine özleyen bir özlemeydim ben
bugün seni düşleyerek kendimi avutuyorsam
bil ki yokluğunla dağıtmışım, kendimi...

hayallerim hayallerine benziyordu.
konuşmalarımız, kahkalarımız, sevdiklerimiz ve özlemlerimiz
susmalarımızda gizliydi.
biz hiç konuşamadığımız bir konuşmaydık..
ne zaman heveslensek dururduk, incelerdik birbirimizi
düşüncelerimizi okur, tebessüm ederdik
bir düşüncenin iki haliydik
şimdi yarım kalanlar gibi..

sensiz, yalnızlığımı anlatacak kelime bulamazdım
tarif edemediğim bir şeydin sen!
kendime engel olamadığım, senden alamadığım
dokunduğumda içimi titreten, birşeydin sen..
mırıldanışlarımda anladığım bir konuşmaydı hayalin
vazgecişlerim nöbetteyken..

aşktı adın, yokluğun beni yaşatandı.
ama gelmeni değil, gelirken beni görmeni isterdim...
yokluğunda seni ne cok sevmiştim ki ben

içime ne zaman baksam, seni görüyordum
tutkularımın, gözyaşlarımın tek adresi sendin
hiç bilmedin, bilme!
ben sana kelepçeliydim!

kaç sevdadan seni ayırdığım,
kaç yüzden seni kaçırdığım,
kaç sözden seni sakındığımı, duyma!
bir hayali yaşarken ki çetin şüpheyi sende tatma
sensiz, seni yaşayan bir aşktım ben
sana iradeli kalmak nedir bilemezdin..
rüya gibi saniyelik sürüyor olsa da ümitlerim
sende bunlar içinde bulma kendini...

yağmurlar, hüzün dünyamı temizlerken her damlasında
ve her bir damla yokluğun gibi işlesede sensiz bedenimi
her yol sana,
her koku seni getirse de bana
beni bir sen anla,
senden başka bir düş yeşertmesin umutlarıma..

vazgeçişlerimin adına aşk,
sensizliğime özlem,
mırıldanışlarıma hasret diyorlar
bu şehrin sabahları soğuk olur, üşütür ya insanı
ben seni düşünürken ısınıyorum

adına aşk, adıma yankı diyorlar
delicesine bağırmak isterken, seni..

süper yazmissin canim yüregine sagLik.. çok içten yazmissin ya sözler bazen anlatmak istediklerini anlatabiliyor..

bende yorumunu bekliyordum. az önce dergiye gönderdim onaylanırsa dergi de yarın baskıya girecek. sonunda bitti yazım. çok iyi eleştiri aldım sizinlede paylaşmak istedim.

yorumun içinde ayrıca tesekkür ederim =)

hele bi onayLamasinLar

tesekkür ederim yazım onaylandı. ama bu değil... biliyorum konusu burası değil ama...

bayan erkek ilişkileri hakkında köşe yazısı eklemek istiyorum nereye ekleyebilirim. dergide çıkacak olan yazım o
 bu yazım en özel yazım oldu

kisisel sayfalariniz yad serbest kürsü olabiLir

Yüreğine sağlık.. Güzeldi.. Paylaşım için Teşekkür ettim