ADIM İSLAM
adım islam
I

Adımı sordular.
Biliyordum ki adımın önemi yoktu.
Konuşmama hakkıma sahip olduğumu
Söyleyeceklerimin aleyhimde delil olabileceğini ...
Gibisinden uyduruk sözleri söylemeyeceklerini biliyordum.
Başıma çuval geçireceklerini
Ellerimi zincirleyeceklerini
Beni cemse rengi bir araca bindireceklerini biliyordum.
Biliyordum ki dönüşsüz bir gidişti bu.
Ya Ebu Garip te aklımı yiyecektim
Ya öldürülecektim.
Aslında bu ikisinden de korkmuyordum.
Benim korkum :
Orada kadınlarımıza yapılan hayvanlıktı.
Zira bunlar :
İnsana ve insanlığa en uzak
Hayvana ve hayvanlığa en yakın
İnsan kılıklı akreptiler !
- Mahluku akrepide tenzih ederim -
hatta daha zehirliydiler ..

II

Benim adım Musa dedim.
- Seni arıyorduk dediler.
Ve dediklerim başıma geldi.
Başımda çuval
Ellerimde zincir araca bindirdiler.
İşgalcilerin işgaline karşı
Direnişin en pasifini gösteren ben
Yüzüme çarpan tüfek kabzasının acısını hissetmiyordum.
Çünkü ben o an zikir halindeydim.
Dilimde Rabb ı Rahim in ismi
Ve bildiğim ismleri ...
Zaten en güzel isimleri O nun değil mi ?
Bir ara dudaklarıma damlalar düştü !
Önce yağmur sandım
Sonra öz kanım olduğunu anladım.
Canımda ara ara ağrıyordu.
Ama ben ağlamıyordum !
Zira ben ağlamayı çoktan unutmuştum.
Ailemi öldürdüklerinden beri.
Yani 1991 Körfez krizi isimli işgalden bu yana ...

III

Sorgulanacağımı beklemedim desem yalan.
Ama beni sorgulamadılar.
Soğuk suya tutulacağımı sanmıştım
Elektrikte sallanacağımı
Pilastik joplarla joplanacağımı sanmıştım
Ama yapmadılar.
Hayvan bile olamadıkları için
Daha beterini yaptılar ...
Haykırıyordum beni öldürün diye !
Ve haykırıyordu Müslüman kadınlar bizi öldürün diye !
Bizi öldürmüyorlardı ..
Bizden intihar bekliyorlardı ..
Nitekim biri dayanamayıp başını duvara vura vura
Kıydı emanet cana ..
Ben tarumar yerlerdeydim .
Ayaklarımın yürümeye
Ellerimin kıpırdanmaya
Bedenimin kalkmaya takatı yoktu.
Vucudum mosmordu.
Vucudumda yanmış naylonlar cirit atıyordu.
Ama ben ağlamıyordum.
Zira ben ağlamayı bugün bir daha unutmuştum.


IV

Demograsinin küfür melodileri eşliğinde
Özgürlüğün en zifiri hücresine atıldım.
İnsan hak ve hukukuna riayeten
Müslümanlığın gözönüne alınıp
Açlığımı bastırmam için önüme domuz eti kondu;
YEMEDİM !
Susuzluğumu gidermem için Fıransız şarabı verdiler ;
İÇMEDİM !
Dinime saygılarından dolayı;
Kutsal kitabımızı kötü yerlere attılar
İşte o an delirdim !!!
Tüm irademle sağa sola saldırdım
Tüm hınçlarıyla tekmeler altında ezildim.
Direndim ! Direndim ! Direndim !
Arkadaşlar söyledi 3 ay sonra kendime gelmişim
Çeyrek bir insan bile değilim artık
Ve yıllar sonra mahkemeye çıkarıldım;
Adımı doğru söylemediğim için
Biz kurtarmaya gelen gönüllü kurtarıcıları aldattığım için
İsyana teşebbüs ve falan filandan ...
Beni uzun yılları olan hapse mahkum ettiler.
Şimdi revirdeyim.
Bu arada adım; İSLAM !!!