Gerekli gereksiz açıklamalar demişsin ya…
Samimiyetimi de artık gereksiz diye nitelendirmişsin. Eyvallah. Birde cevap
atma demişsin bu zaten sana yazılan son yazım…
Evet son yazım çünkü olmuyor biz aramızda ki hiçbir engeli ortadan
kaldıramıyoruz.ikimizde burnumuzu Kaf dağından indiremiyoruz..sen beni
olduğum gibi bende seni olduğun gibi kabul edemiyorum… Eğer gerçekten biz
birbirimize göründüğümüz gibiysek…
Bizim sorunlarımız hiç biz olmadı, ikimizin yerine bütün bildik bilmedik
adamlar sorunlarımıza bağdaş kurup hadi çözelim dediler ama bizi tutacak
kızgın yağlardan çekecek bir maşaya ihtiyacımız yoktu… Eğer biz aldığımız
yanık izleriyle çıkabilseydik bugün birçok sorunda çözümlenmiş olabilirdi…
Bunlara da gereksiz diyeceksin ve ben bunları yazarken de samimiyim…
Ben seni sevdim…eğer sevmeseydim: …… Bu açıklamalara başvurmama gerek yok.
Biz halledemediğimiz her sorunun ardına sorunu kucaklayıp birbirimize
sarıldık, zannettik ki o sorunlar eteklerimizden düştü… Ama görüyorsun ya
öyle olmadı…
Ben bir şey olduğunda arkamda göremeyeceğim adamlar istemem yanımda, sağıma
soluma baktığımda dimdik BEN SENİM diyen dostlar istiyorum… Çünkü ben öyle
yapıyorum…
Biz tabiri caizse yalama olduk..iplemeyen beni sallamayan insanları düşünmek
onlar için üzülmek bana koyuyor. Ve ben yoruluyorum…
Tutunacak çok sağlam dalların var inşallah.ben tutunacağın bir dal
değilmişim..hayat bana senin tutamayacağın bir dal olduğumu sana da, bana
tutunamayacağını öğretti.ben seni severken senin dostlarını da sevmiştim
seni mutlu ediyorlar diye galiba hiç bilmediğim insanlar oysa ama onlara
tutunmaya devam et son bir istek onlar benim gibi çıkmasın,seni
bırakmasınlar….
Bu yazılar seni üzmek için yazılan yazılar değil… Hatta belki okurken
takmıyorsun ya da şu cümleye sinirlenip beni takmayan sendin diyorsun… Belki
üzülüyorsun… Yapacak bir şey kalmadı biz kangren olduk… İstemeye istemeye
kestik kendimizi… Eğer az daha böyle devam etsek güzel anılarımızı da
kesecektim… Anılarımızı gömmek istemedim… Onlar benim avuçlarımda… En
azından onlar avuçlarımdan dökülmesin…
Hani olur ya ilkokulda bir arkadaşını çok seversin… Ya beş yıl koca beş
yılını geçirirsin hiç ayrılmayız biz değil mi? hayalleri başlar… Ortaokulda
lisede üniversitede yıllar geçer unutur gidersin görsen hatırlamazsın bile.
Ama zamanında çok sevmişsindir. Şimdi yok…
Benide unutacaksın arada anılarımız aklına gelecek gülüp geçeceksin…
Bende bugün bu yazının verdiği ağırlıkla uyuyamayacağım… Aklıma öyle anlar
vardır ki dediğim anlar gelecek… Ama buraya kadarmış…
İçimde hep bir sancıydın sen bilmesen de söküp atıyorum seni şimdi içimden….
Bir ağacın sonbahar yapraklarıyım ben… dökülüyorum dallarından
Seni Allah'a emanet ediyorum

acı veren bi dostluğun akşam üstündeyim ben şimdi... sitemlerim ona bana
bizi bu hale getirenlere yaz sende sitemini şikayetini acını güldüğün anları
zor zamanlarınızı hoyrat vakitlerinizi..
anlat dostunu da millet dost görsün iyisi kötüsü..
buyrun sağ baştan alalım...