1907 yılında Romanya'da köylüler kötü yaşam ve çalışma koşullarına, ayrıca toprağın adaletsiz paylaşımına isyan etti. 1864 yılında yapılan toprak reformunda her köylü ailesine 5 dönüm toprak verilmiş, ancak çoğu köylü borçları nedeniyle bu toprağı satmak zorunda kaldığı için açlığın ve sefaletin pençesine düşmüştü.

Köylülerin birçoğu büyük toprak sahiplerinin yanında ve son derece kötü koşullarda çalışmak zorunda bırakılmıştı. 1888'de yeniden huzursuzlukların patlak vermesi üzerine köylülerin lehineymiş gibi görünen, ancak pratikte hiçbir işe yaramayan bazı yeni toprak düzenlemeleri yapıldı.

1907 yılında Romanya'nın kuzeyindeki köylüler, büyük toprak sahipleriyle imzalamak zorunda kaldıkları anlaşmaların iptal edilmesi talebiyle ayaklandılar. Hareket hızla yayıldı, Önce büyük toprak sahiplerinin evleri, ardından dükkanlar ve hanlar yağmalanmaya başladı. Köylüler yaklaşık 1.000'er kişilik gruplar halinde örgütlenerek, "Toprak istiyoruz!" sloganları eşliğinde büyük şehirlere doğru yürüyüşe geçtiler.

Mart ayında binlerce köylü başkent Bükreş'e ulaştı. Köylülerin baskısı sonucunda hükümet düştü ve 25 Mart 1907'de yeni bir hükümet kuruldu. General Alexandru Averescu savaş bakanı oldu ve topçu ateşi de açtırmak suretiyle köylüleri katletmeye başladı. Tam sayı bilinmemekle birlikte binlerce köylü öldü, binlercesi tutuklanarak hapse konuldu. Ancak hasat döneminin yaklaşması ve tarlalarda çalışacak insan sayısının azalması gibi nedenlerle genel af ilan edilerek köylüler serbest bırakıldı.

Kısa bir süre sonra Romanya Birinci Dünya Savaşı'na İtilaf Devletleri'nin yanında katıldı ve binlerce yoksul köylü egemenlerin savaşında egemenlerin çıkarları uğruna can verdi.