Görevlerinden biri de insan haklarının uygulanmasını sağlamak olan polislerin bile "Kahrolsun insan hakları!" sloganıyla yürüyüş yaptığı Türkiye'ye, kendisi de insan hakları ihlalleri mağduru olan Nelson Mandela'nın başkanı olduğu Güney Afrika Cumhuriyeti tarafından silah ambargosu uygulanmaya başlandı. Ambargo iki sene uygulandıktan sonra kaldırıldı, ancak Türkiye'de insan hakları ihlalleri son bulmadı.

I. Çiller Hükümeti olarak anılan Haziran 1993 - Ekim 1995 arası dönemde Türkiye'de insan hakları ihlalleri doruğa ulaştı. Evrensel İnsan Hakları Bildirgesi'nin imzalandığı ve İnsan Hakları Günü olarak kutlanan günde, asli görevlerinden biri insan haklarının uygulanmasını sağlamak olan polisler bir yürüyüş yaparak "kahrolsun insan hakları!" sloganı attılar. Bu sloganı atan polislerin bir teki hakkında bile soruşturma açılmadı.

İnsan haklarından sorumlu devlet bakanlığının feshedildiği bu dönemde, camdan duvarları olacağı iddia edilen karakollardan işkence sesleri hiç eksik olmadı. Sayısız faili meçhul, gözaltında kayıplar yaşandı, Kürt halkına açılan savaş olanca şiddetiyle sürdürüldü, köyler yakıldı, yıkıldı, yargısız infazların, sistematik işkencelerin sonu gelmek bilmedi.

İnsan Hakları Vakfı tarafından yayımlanan "1994 Tedavi Raporu" durumun ne kadar vahim olduğunu bütün açıklığıyla ortaya koyuyor. Vakıf, 1994 yılında insan hakları ihlallerinin, yaşanan şiddetli çatışma ortamının ve silahlı-bombalı saldırıların sonucunda ülke çapında 4 bin 41 kişinin öldüğünü bildiriyor. 423 faili meçhul, 129 yargısız infaz, 34 gözaltında şüpheli ölüm, 49 kayıp vakası yaşandı. Düşüncelerinden dolayı bir yıl içinde 172 kişi cezaevine girdi. Gazeteci ve yazarlara verilen toplam ceza 450 yıla ulaştı.

Kürdistan'daki durum ise korkunç boyutlardaydı. Yukarıda verilen ölü ve kayıpların büyük kısmı "Olağanüstü Hal Bölgesi"nde yaşanıyordu. 1994 yılı içinde boşaltılan ya da yakılan köy sayısı 1000'lere ulaştı. 2-3 milyon arasında insan göçe zorlandı. Egemen sınıf gerillayla bağlarını keseceği, bataklığı kurutacağı bahanesiyle kimyasal silah da dahil olmak üzere akla gelebilecek her türlü yöntemle Kürt halkını sindirmeye, etkisizleştirmeye, yok etmeye çalıştı.

Savaş uçaklarının köyleri bombalaması, Türkiye İnsan Hakları Vakfı 1994 Raporu'nun 62-63. sayfalarında şu şekilde yer aldı:

Kumçatı, Sapaca, Gever, Çağlayan ve Hisar köyleri (Şırnak): 25 ve 26 Mart günleri Şırnak'ın Kumçatı, Sapaca, Gever, Çağlayan ve Hisar köyleri savaş uçakları tarafından bombalandı. Bombalanan köylerden Kumçatı'da Sever Koçar, Hone Koçar (60), Şemsi Koçar (18), Ayşe Bengin (65), Nevvroz Bengin (6), Zahide Kıraç (2), Hone Koçar (40) ve Fatma Bedir adlı 8 kişi öldü, Lale Erdil (25), Bahar Bengin (4), Bediye Bengin (31), Zülfü Bengin, Nafıye Bengin (4), Hüsniye Karaağaç, Ercan Bayır (6) ve Mehmet Ayhaç adlı 8 kişi yaralandı. Sapaca köyünde ise Meryem Şen (55) ve Salih Şen (65) adlı 2 kişi öldü, Esmer Şengül, Nimet Şengül, Hikmet Şengül, Emine Şengül, Leyla Şen ve Abdullah Şen adlı 6 kişi yaralandı. Gever köyünün bombalanması sonucunda en az 10 kişi, Çağlayan ve Hisar köylerinde ise en az 4 kişi (2'sinin adı Ahmet Ceren ve Selamet İnegül) öldü. Bombalama sonucunda yaralananlar Diyarbakır, Şırnak ve Mardin'deki hastanelere götürüldü.

Sapaca köyünün bombalanması sırasında yaralanan Hikmet Şengül adlı kadın, şunları söyledi:

"Güvenlik görevlileri köy koruculuğunu kabul ettirmek için bize sürekli baskı yapıyordu. Köy bombalanmadan 2 saat kadar önce bu nedenle tekrar köye geldiler. Bizler koruculuğu kabul etmedik. Aradan 2 saat geçtikten sonra uçakların köyümüze doğru geldiğini gördük. Her zaman yapıldığı gibi yine dağları bombalayacaklarını zannettik. Fakat köyü bombalamaya başladılar. Bombalama sonucunda 50 haneli köy yerle bir oldu. Köyümüz düz arazide olduğu için atılan her bomba isabet ediyordu."

Bombalanan köylerde yaşayanların önemli bir bölümü daha sonra Kuzey Irak'a göç ederek, buradaki mülteci kamplarına yerleşti.
Köylerin bombalanmasını protesto eden İHD Genel Sekreteri Hüsnü Öndül yaptığı açıklamada, "Köylerin bombalanması en vahşi infaz uygulamalarından birisidir. Devlet yetkilileri suskunluk içerisindedir. Hangi askeri/sivil yetkili emri vermiştir? Hangi pilot yerleşim alanlarını, konutları, bebekleri, kadınları, yaşlıları, sivil ve silahsız insanları katletmiştir?" dedi.

Bombalanma sırasında yaralananlardan Leyla Şen, Emin Şengül ve Hikmet Şengül tedavi amacıyla daha sonra Mersin'e getirildi. Bu kişilerin tedavileri için TİHV tarafından maddi destek sağlandı. Mersin'e gelen yaralılardan Leyla Şen, Şırnak Devlet Hastanesi'nde ve Diyarbakır Tıp Fakültesi Hastanesi'nde tedavi olanağı bulamadıkları için Mersin'e gelmek zorunda kaldıklarını söyledi.

Şırnak Devlet Hastanesi'ndeki doktorların kendisine, "PKK'nin döşediği mayına basarak yaralandığını söylemezsen seni tedavi etmeyiz" dediğini öne süren Leyla Şen, köylerinin, köy korucusu olmayı kabul etmedikleri için bombalandığını anlattı.

Köylerin bombalanması nisan ayı başında Şırnak Milletvekili Selim Sadak tarafından meclis gündemine getirildi. Selim Sadak İçişleri Bakanı Nahit Menteşe'nin yanıtlaması istemiyle Meclis Başkanlığı'na verdiği önergede, köylerin bombalanması sırasında 48 kişinin öldüğüne, 100'den fazla kişinin yaralandığına ilişkin haberler alındığını bildirdi.

Güvenlik görevlilerinin bölgeye giriş-çıkışı engellemesi ve köylerde yaşayanların değişik yerlere göç etmesi nedeniyle ölü ve yaralıların tümünün adlarını öğrenemediğini belirten Selim Sadak, Nahit Menteşe'ye, "Olayla ilgili gerekli araştırma yapılıp soruşturma açılacak mı?", "Bombalanan köylerde yaşayanların ifadesine ne zaman başvurulacak?" ve "Bombalanan köylerdeki zarar nasıl tazmin edilecek?" gibi sorular yöneltti. Selim Sadak, ayrıca köylerin bombalanması için emir verenlerin bulunarak cezalandırılmasını istedi.

Irkçılık gibi işlenebilecek en ağır insan hakkı ihlallerinden biri nedeniyle yıllarca zindanlarda tutulan, ancak halkın uzun soluklu mücadelesi sonucunda özgürlüğüne kavuşarak Güney Afrika Cumhuriyeti'nin başkanı olan Nelson Mandela, yukarıda sayılan tüm bu insan hakları ihlallerini göz önünde bulundurarak, Türkiye'ye silah ambargosu koydu. Ambargo iki yıl sonra kaldırıldı, ancak Türkiye'de insan hakları ihlalleri hızla sürmeye devam ediyor.